Omdat energiebronnen uitgeput raken, staat Sylvie stil bij de energie die we van de aarde zelf kunnen ontvangen. Ze werkte voor Arpia al diverse `oplaadpunten` uit met piramides en spiralen. Het oplaadpunt staan symbool voor verinnerlijking, verbinding en kracht.
Sylvie Janssens (°1977) studeerde in 2008 af aan de Koninklijke Academie voor Schone Kunsten te Gent optie Beeld en installatie. Tijdens haar gehele studieopleiding werkte zij met video, installatiekunst en tekenkunst. Daarna volgde ze een initiële lerarenopleiding voor academisch niveua.
Sylvie heeft insteresse voor alles wat met energie te maken heeft, en dit uit zich in haar installatiekunst. Samen met haar partner Matthias Cruyssaaert werkt ze aan concepten rond `oplaadpunten voor de mens`.
Meer en meer energiebronnen raken uitgeput. Daarom staat Sylvie stil bij andere, oude en vergeten energiebronnen.
Nu volgens hen ook onze lucht, ons voedsel, ons water eerder ontlaadt dan voedt, proberen ze met hun charging points na te denken over de vraag of we materie positief kunnen beïnvloeden dan wel of de materie ons beïnvloedt. Daarbij is het niet de bedoeling iets te bewijzen.
Aan de voorkant van de Steenbakkerij stond er tijdens de expo `Sporen` een bord om aan te geven dat er een oplaadpunt aanwezig was op de site. Binnen stonden 2 stoelen met een voetbad onderaan en een kleine, houten piramide aan de bovenkant. Nieuwsgierige bezoekers kregen een warm voetbad van de kunstenaars en werden dan een kwartier met rust gelaten. Ze konden dan zelf ervaren of deze sessie onder de piramide hen energie gaf of niet.
In de tentoonstellingsbakken waren er schetsen te vinden, prototypes, relevante objecten en documentatiemateriaal.
Buiten stond er een houten piramide op de site, waar bezoekers in plaats konden nemen, eveneens met het idee om energie op te doen. Langs de trambaan in Sint-Lievens-Esse, een trage verbinding door het mooie landschap van Herzele, plaatste ze boomstammetjes met kijkvensters in een spiraalvorm.
In 2018 krijgt dat laatste werk een definitieve versie, als een rustbank in steigerhout, in de vorm van twee in elkaar hakende spiralen. Midden op dit unieke traject verwijst deze vorm dan ook naar de twee richtingen die op dit punt samen komen. In deze spiralen zijn kijkvensters verwerkt als kleine wonderkamers met natuurlijke materialen en metalen die telkens weer de spiraalvorm hernemen.
